To Serce bije dla Ciebie.
Serce, które zostało zranione, ale nie przestało kochać.
Serce, które przebaczając, ratuje.
Serce, które wciąż mówi:
„Pragnę twojej miłości. Pragnę być blisko ciebie.”
Kiedy i dlaczego obchodzimy to święto?
Uroczystość przypada w piątek po oktawie Bożego Ciała – w tym roku to dziś.
Zainicjowana przez papieży jako dzień modlitw o świętość kapłanów – dziś szczególnie pamiętamy o duchownych, łącząc się z modlitwą i adoracją.
Symbolika Serca Jezusa
Dla pisarzy wczesnochrześcijańskich Serce Chrystusa to źródło Kościoła i sakramentów – chrzest przez wypływającą wodę, Eucharystia – przez krew.
Serce to symbol ogromnej miłości i ofiary – Serce ogołocone, cierpiące za grzechy świata.
Historia kultu Serca Jezusowego
W średniowieczu zaczęły pojawiać się pierwsze praktyki czci Serca Jezusa.
W XVII w. św. Jan Eudes wprowadził pierwsze święto Serca Pana Jezusa (1670), a św. Małgorzata Maria Alacoque otrzymała objawienia (1673–1675), prosząc o ustanowienie pierwszych piątków miesiąca jako wynagrodzenia za grzechy.
Papież Klemens XIII zatwierdził święto w 1765 r., a później papież Pius IX (1856) rozszerzył je na cały Kościół.
W Polsce kult Serca Jezusa był szczególnie obecny – poświęcenia dokonywane podczas zaborów, plebiscytów i w trudnych momentach dziejowych.
Formy kultu i praktyki tradycyjne
Nabożeństwo czerwcowe, litania, wspomniane pierwsze piątki miesiąca, akt zawierzenia – tradycje umacniające wiarę i poczucie bliskości z Jezusowym Sercem.
To także moment refleksji nad posługą kapłańską – w modlitwie prosimy o świętość duchowieństwa.
Dzisiaj, w tę uroczystość:
Oddajemy cześć Sercu Jezusa – w liturgii, modlitwie, Komunii św.
Modlimy się za kapłanów – o ich powołanie, wierność i siłę w duchowej służbie.
Praktykujemy nabożeństwa – modlitwa w domu, udział w adoracji, składanie Aktu Zawierzenia.
Na zdjęciu: obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa z jarosławskiego Opactwa – wyjątkowy wizerunek, który towarzyszy Wojownikom Maryi z grupy przeworskiej w najważniejszych momentach: podczas ogólnopolskich spotkań formacyjnych jak i regionalnych, rekolekcji i modlitw. To nie tylko obraz – to znak obecności Jezusa pośród nas i źródło duchowej siły.